O ηθοποιός του θεάτρου...

«Η τέχνη είναι έκφραση χαράς και δέους. Δεν είναι απόπειρα να μοιραστεί κανείς τα προσόντα και τις ικανότητές του με το κοινό αλλά μια πράξη με ανιδιοτελή διάθεση».

Ντεϊβιντ Μάμετ

«O ηθοποιός του θεάτρου δεν καταγράφεται.

Ο ηθοποιός του θεάτρου κάθε βράδυ επαναπροσδιορίζεται: κάθε βράδυ το νόημα του έργου και η αξία της δουλειάς του είναι διαφορετικά, γιατί κάθε βράδυ ο ηθοποιός του θεάτρου είναι διαφορετικός, όπως είναι και το κοινό που τον παρακολουθεί. Δεν νομίζω ότι υπάρχει συνταγή για την ερμηνεία των ρόλων, ο ηθοποιός λοιπόν εφευρίσκει κι από μια άλλη μέθοδο για κάθε καινούργιο ρόλο.

Μπορεί να έχει αρχές και ηθική, όμως ένας είναι γι’ αυτόν ο απαράβατος νόμος: να πείθει. Και σ’ αυτό καμία μηχανή δεν μπορεί να τον βοηθήσει.

Πρέπει να μπορεί να πηγαίνει στο χώρο εκείνο ανάμεσα στο υποσυνείδητο του συγγραφέα και στο φίλτρο της γραφής του.

Πρέπει να μπορεί να διερευνά τι ήταν αυτό που συνέβη, από τη στιγμή που ο συγγραφέας συνέλαβε – μυστηριωδώς – την ιδέα του μέχρι τη στιγμή που άρχισε να την εκθέτει στο χαρτί. Πρέπει να είναι ο χειροτέχνης αυτής της αλχημείας.

Σε αντίθεση με τις απαιτήσεις του κινηματογράφου, ο ηθοποιός του θεάτρου δεν είναι ο φωτογράφος της ζωής, είναι ο αντίλαλός της.

Σε μια εποχή όπου τα πάντα είναι πληροφορική σε σημείο παροξυσμού, που οι καταναλωτές των εικόνων μοιάζουν όλο και περισσότερο με μοναχικό πλήθος, όπου «επικοινωνία» είναι η λέξη που οι ειδικοί της τεχνολογίας δεν παύουν να επαναλαμβάνουν, νομίζω ότι το θέατρο είναι μια από τις ελάχιστες συλλογικές εμπειρίες που έχουν απομείνει για τον άνθρωπο.

Και ο ηθοποιός του θεάτρου είναι ο μάγος αυτής της εμπειρίας.»

Laurent Terzieff

(πρόλογος στο βιβλίο «Ο ΗΘΟΠΟΙΟΣ» του Ζαν Ντυβινιό, εκδόσεις

Νεφέλη)

«Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας.

Μόνος ο καθένας μας είναι ανήμπορος. Μόνος ο καθένας από σας τους πιο κοντινούς στην προσπάθειά μας, είναι ανήμπορος. Μαζί ίσως κάτι μπορέσουμε να κάμουμε. Το θέατρο, ως μορφή Τέχνης, δίνει τη δυνατότητα να συνδεθούμε, να συγκινηθούμε, ν’ αγγίξουμε ο ένας τον άλλον, να νιώσουμε μια αλήθεια. Να γιατί διαλέξαμε το θέατρο σα μορφή εκδήλωσης του ψυχικού μας κόσμου».

Κάρολος Κουν

Η Σταματία Καγκελάρη στο "Αναπάντεχο", του Fabrice Melquiot